Yükseklik endişemi Horizon Call of the Mountain’la aşmış olabilir miyim? Bilemiyorum. Ancak hayatta asla yapılmaması gereken şeyler listeme bir husus daha ekledim: Hastayken VR oyunları oynamak. VR gözlükle burun silmek ne kadar güç, siz biliyor musunuz?!
Yaa, midem bulandı, gözlük tuttu dememi mi beklemiştiniz? PS VR2, küçük bir alışma evresinden sonra hakikaten bir vakitler, VR teknolojisi birinci çıktığında hayal ettiğimiz o tecrübeyi ayağımıza getiriyor. Olağanda oyunların çok içine giremediğim için VR’da yalnızca Beat Saber falan oynayan ben bile Horizon’da kendimi kaya tırmanışçısı üzere hissettiysem, PS VR2 sahiden VR teknolojisini geniş bir adım ileri taşıyor demektir.
Tek derdim? Oyunların azlığı. Lakin oraya geleceğiz.
Çıkar, tak, çalıştır. (3 saat oyunun inmesini bekle.)
PS VR2 birinci sefer kutusundan çıkarıp başınıza taktığınızda bir tık ağır gelebilir. Lakin benim edindiğim deneyimlere nazaran bu yalnızca gözlüğü başınıza bağlayan ayarlara biraz daha dikkat etmeniz gerektiğini gösteriyor.
Kurulumu ise çok kolay. Gözlüğü birinci sefer PS5’inize bağladığınızda küçük bir güncelleme alıyor. Sonrasında adım adım hem uzunluğunuzu, başınızın pozisyonunu hem oyun alanınızı ayarlatıyor. 10 dakika geçmeden oynamaya hazır hale geliyor PS VR2.
Ayrıca, 4K imaj kalitesine sahip birinci ekranım sayabilir miyim sanki PS VR2’yi? Masaüstü monitörümde FPS’i çözünürlüğe tercih etmiştim, bir televizyonum da yok. Ancak HDR’lı OLED ekran, 4K manzara kalitesi ve 110 derecelik görüş açısıyla birleşince bir oyuncu olarak VR’da çağ atlandığını hissediyorsunuz.
Bir de kendinize uyan o ayarı buldunuz mu, oyunu açtığınızda gözlüğün başınızda olduğunu unutmak çok kolay.
Ama Allah için dikkat edin, zira bütün bu manzara kalitesini sağlayabilmek için PS VR2, PS5’inize bir USB-C kablosuyla bağlanıyor. Fizikî olarak pem sağa sola yürümeyeceğinizi düşünürsek, bu kablo çok da düşünce yaratmıyor. Kolunuzun gerisinden dolaştırmak için gereğince uzun, hakikaten önde kaldığı vakit insanın eli kolu çarpabiliyor.
Gözlüklü arkadaşlar bir toplansın, bir şey diyeceğim!
PS VR2’ye ilgili beni şaşırtan gelişmelerden biri de gözlükle ne kadar rahat kullanılabildiği oldu. Zira hasta halimle gözlüğün üstüne taktığımı fark etmemiştim. Evet, gerçekten fark etmedim. Çıkarırken VR gözlüğün kulaklıkları olağan gözlüğüme dolanınca dank etti.
PS VR2’yi takarken üç farklı noktadan ayarlamak gerekiyor. Biri, alnınızın etrafından dolanan, başınızın ardındaki yuvarlaktan sıkıştırıp gevşetebildiğiniz, gözlüğü başınızda tutan bant. Öteki biri, gözlüğün ön kısmının yüzünüze yakınlığını ayarladığınız bir düğme.
Fakat üçüncü ve bence en değerlisi, lenslerin göz bebeklerinize olan uzaklığını ayarlayan çark. Bundan bir adım ilerisi, bir erişilebilirlik örneği olarak iki lensin başka hareket etmesine imkan sağlayan bir dizayn olabilir lakin. Ancak bu haliyle bile hem çıplak gözle, hem gözlükle inanılmaz kaliteli bir görüş deneyimi sağlıyor PS VR2.
Sanıyorum imaj kalitesi kelam konusu olunca bu ayarda bir HP’nin Reverb G2’si var, ki o yalnızca PC’de çalışıyor; bir de Meta Quest Pro, onun da fiyatı PS VR2’nin üç katı esasen.
Tuhaf hareketler yapmayın, TŞK.
PS VR2’nin oyun kollarını kullanmak da gözlüğün kendisi kadar doğal hissettiriyor. Ve şimdi rastgele bir oyun bir kılıf bulamamış olsa da parmaklarınızı da tek tek algılayabiliyor. Ancak çabucak heyecan yapmayın. Düşmanlara hareket çekmek maalesef mümkün değil. Yani genel olarak mümkün değil, anladınız siz.
Fakat ikiye bölünmüş ve bir tık küçültülmüş bir Dual Sense üzere işleyen kollar, tüm PlayStation oyuncularına çok tanıdık gelecektir. Hem üçgen, kare, çarpı ve yuvarlak tuşları; hem de analog kolları ve dış tetikleri düşünmeden kullanmak çok kolay. Elinizin içine denk gelen tetik ise esasen bir şeyleri kavramak için kullanılıyor çoğunlukla.
Titreşim geri bildirimi ise hem gözlüğün kendisinde, hem de oyun kollarında var. Örneğin Horizon Call of the Mountain’da sahiden yayı çekip ok attığınızı hissetmek, üstünüzden bir Longneck, bir Glinthawk geçerken o titreşimleri yüzünüzde hissetmek büyük bir fark yaratıyor.
Bütün bu titreşmelere karşın de kolların şarjı dört beş saat gidiyor. Bana sorarsanız pek âlâ bir müddet, zira esasen insan bir iki saat boyunca kollarını sağa sola sallayınca bayağı yoruluyor.
Bir taşırma terapisi olarak Horizon…
En başta da dediğim üzere, şu anda PS VR2 için oynayabileceğiniz oyunlar kısıtlı. Ancak gerek Horizon Call of the Mountain, gerek Gran Turismo 7, gerek Star Wars: Tales from the Galaxy’s Edge; yeni oyunlar çıkana ya da eski VR oyunları PS VR2’ye adapte edilene kadar sizi oyalayabilir. Bir ihtimal. Ben Resident Evil Village oynamaya yanaşmam örneğin, VR gözlüğü kırmanın ya da AMANEY diye kaçarken düşüp bir yerimi kırmanın mükemmel bir yolu olur.
Ya da tahminen nasıl Horizon’da yükseeek dağların zirvesinden aşağı bakmaya alıştıysam, üstüme kurt adam atlamasına da alışırım. Kim bilir? Asla test etmeyeceğim zira. Horizon’da bile birinci başladığımda orta sıra oyunu, gözlüğün rastgele bir anda etrafı görmenizi sağlayan düğmesine basıp durdurma gereksinimi hissetmiştim.
Canım düz yer, lütfen daima yakınımda kal.
VR için büyük bir adım, lakin yalnızca PS kullanıcılarına
PS VR2 sahiden PlayStation’un birinci VR gözlüğünü inanılmaz ileri taşıyor. Bu çok da şaşırtan değil aslında, zira ortadan çok vakit geçti, bu mühlet zarfında da VR teknolojisi çok gelişti.
Fakat bu, PS VR2’nin yalnızca PS5’te çalıştığı gerçeğini değiştirmiyor. Ve şu anda kendisi de bir konsol fiyatından piyasaya çıkmış olan PS VR2’yi satın almayı haklı kılacak kadar oyun var mı? Yok deseniz haklısınız bence.
Yine de, PS VR2 hem hayat kalitesi geliştirmeleri hem de oyun performansıyla göz dolduruyor. İlerleyen periyotlarda kataloğu genişledikçe VR gözlükler ortasında kendine uzun müddet boyunca listenin doruğunda bir yer bulacaktır.
